Ara
BİR KIŞ GÜNÜ
- Bedriye SÖNMEZ
- 11 Eki 2014
- 1 dakikada okunur
Birinci cemrenin düştüğü
O gün
Kar yağıyordu
Temenyeri parkında
Kardaki ayak izlerimle
Ben ve çocukluğum
Yapayalnızdık.
Ağaçlar bembeyazdı
Ufacık bir esintiyle
Üzerime düşüyordu karlar
Mutluluğumu,kimse görmedi.
Çocuklar gibi şendim o gün
Parkta kimseler yoktu
Yalnız ben
Ve çocukluğum vardı.
Çocukluk düşlerimi
Ve
Ayak izlerimi
Temenyeri parkında bırakarak
Bugüne yürüdüm.
