Henüz etiket yok.
ZEKİ ÖMER DEFNE
(1903 – 2 Aralık 1992)
Kurudum da kadid oldum kumlarda Bir sefer bekleye bekleye her gün ben. Enginlerden bir rüzgâr esmez mi serin serin Pul pul ürperişler geçer içimden.
Bir gün atlayıveresim gelir şu kıyılardan Işıl ışıl yeşil yeşil sulara. Al başını çek git, der deli gönül Verip kendini bir büyük rüzgâra!
Ta yanıbaşında durup da böyle Hasretini çektiğin şeylere hasret gitmek! Hem tut o sular için halkol, hayat ol, Hem tut sonra o sulara hasret çek!
Biraz dalacak olsam ta içimden bir şeyin Çıkıp dolaştığını duyuyorum denizde. Ama öyle bitirmiş ki kum beni Ardından bir türlü gidemiyorum işte.
Bazen ayak sesleri duyarım dört yanımda, Bakarım, masmavi, levent bir umut. Bakarım, sülün gibi serene sarılmış Püfür püfür bir bulut.
Başımı, bordamı dövsün dalgalar, Tuzlar tahtalarımı kemirsin istiyorum. Çek beni fırtına, çek beni deniz! Bırak beni sahil, bırak beni kum!
İnsaniyetinize sığınıyorum!