PESBEMBE

ah
göç ediyor bir bir mevsimler
olmasın diye vuslata engel
uçurdum yüzümün hüzünlü kuşlarını

kalk gel

düz ettim yolunun yokuşlarını
söz verdi merdiven akşamdan
kapı aralık, ses etmez menteşeler

hiçbir şey kalmasın diye yarım
aydınlığın karanlığı okşadığı yerde
tararken dolaşık saçlarımı
kırmızı bir şarkı mırıldanır suskun terlikler

çık gel

kimsesiz kalmasın yorgun kahverengi
kimsesiz kalmasın vestiyer
üstüne as eskiyen solan sararan ne varsa

ne zamandır kokunu bıraktıklarını
sır gibi saklıyor şifonyer

menevişlensin tüller ve danteller

yanına al sıcak ıslak öpüşlerini
ardında kalsın karayel , ardında essin aksi  poyraz
yeşersin en çağlasından yeşil
yeşersin saten
yeşersin perdeler

hüzün kalksın masada sandalyeden
bıraksın neşeye artık yer

yıldız yıldız yorganım yastığım
ah yastığım
altında sayısız patiska lavender sakladığım

kalmadı kuruttum gözyaşlarımı
güneşe serdim hayallerimi, düşlerimi
martılar ediyor ezber

artık gel
gel eksik gel

kanatlandır yüzümün neşeli kuşlarını
masmavi bir denize gün yüzü göster